يه جايي از زندگي

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
اونی که زود میرنجه زود میره ، زود هم برمیگرده . ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره ، اما دیگه برنمیگرده . . .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏بره و از میانشون می‏گذره از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه قائله رنج آور را تمام کنی .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
بزرگ‌ ترین مصیبت برای یک انسان اینه که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته ‌باشه نه شعور لازم برای خاموش ماندن .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری ، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته ، فراموش نکنی .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر دنیاست . . .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
از درد های کوچیکه که آدم می ناله ؛ ولی وقتی ضربه سهمگین باشه، لال می شه .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
اگر بتونی دیگری را همونطور که هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی ؛ عشق تو کاملا واقعیه .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته .

 به یک‏جایی از زندگی که رسیدی ، می فهمی :
کسی که دوستت داره ، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش .

و بالاخره خواهی فهمید که :

همیشه یک ذره حقیقت پشت هر” فقط یه شوخی بود ” هست .
یک کم کنجکاوی پشت ” همین طوری پرسیدم ” هست .
قدری احساسات پشت ” به من چه اصلا ” هست .
مقداری خرد پشت ” چه میدونم ” هست .
و اندکی درد پشت ” اشکالی نداره ” هست .

زندگی چون گل سرخ است
پر از عطر . . پر از خار . . . پر از برگ لطیف . . .
یادمان باشد اگر گل چیدیم
عطر و برگ و گل و خار همه همسایه دیوار به دیوار همند . . . !